Xabze

Öyle ince öyle yürüktendir ki xabzemiz…

Yürekten olduğuna inanırız sözcüklerden süzülenin.

Yürekleri incitmeden

Öyle dokunmak isteriz insanlara.

Beklentimiz borçlandırmak değildir karşıdakini

Yürekten gelene yürekle bakılmasıdır,

Ve yürekteki gerçek karşılıkla cevap verilmesidir.

Hiçbir düşünce öylesine reddedilemez,

Hiçbir insanın düşüncesi değildir ikinci sınıf.

Ortaya konulan hep yürektir,

Yürekli davranmak en büyük erdemdir bizde.

…

Adıge ş’ale yüreğinden geçenleri sunduğunda

Öylesine kestirip atamaz hiçbir pşşaşşe.

Çünkü sunulan yürektir

Yüreği kanatmak erdemsizliktir…

Zor bir zamandayız,

Kolay kolay yüreklerin işitilmediği.

Korkular ve tedirginlikler bürümüş benlikleri

Yürekler incinerek yaşandığı için

Ve yürekler hep kanatıldığı için.

Yüreğin gerçek sesini bile,

Zorlaşmış ayırdetmek sahtesinden.

Haklı pşşaşşelerimiz.

Onların asil yürekleri incinmemeli

Ama onlar da kabul etmeli ki

Bizim de yüreklerimiz asil.

…

Hepimiz seviyoruz xabzemizi,

Ama dokunamıyoruz hayatımızda

Özü kalmış yüreklerde,

Hayatımızda yitirmişiz çoğunu.

Uzlaşmalıyız hepimiz.

Hepimiz aynı şeyi istediğimize göre,

Yeniden bulmalıyız Adıge olmayı.

Eskisinden zor, eskisinden ağır kavgamız.

Yürekler bir olduğunda

Kazanılır en zor kavgalar bile.

Çoğumuz çocuk gibiyiz

Adıgağeyse avunduğumuz oyuncak.

Bazen kenara atıveririz

Sonra unuturuz uzun bir zaman

Sonra “Oyuncağımı isterim!” diye tutturur

Yine alır oynarız yeniden.

…

Hayat bir oyun

Bizler çocuk değiliz.

Adıgağe oyuncak değil,

İnsan olmanın engüzelboyutudur Adıge olmak.

Adıge pşşaşşe mağrur,

Adıge ş’ale asildir her zaman.

Figüran değiliz hiçbirimiz.

Hayat gerçek ve ona dokunuyoruz

Neden Adıgağe gerçeği dokunmasın bize

Ve ona dokunarak büyümeyelim!

23/02/2002

Marğuşş Vezir Savrum